Ανακαλύπτοντας ένα θαύμα μέσα από την καταστροφή | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων
Ανακαλύπτοντας ένα θαύμα μέσα από την καταστροφή | Amen.gr - Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων
Σε μια εποχή κρίσης των αξίων και οικονομικής απόγνωσης μιας κοινωνίας που δυστυχώς έχει χάσει τον προσανατολισμό της και ο άνθρωπος έχει καταστεί αντικείμενο οικονομικών εξισώσεων, πολλοί μέσα στην απόγνωσή τους αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες. Οι αξίες δοκιμάζονται, οι θεσμοί περιθωριοποιούνται, η πίστη προς το θείο μειώνεται και αμφισβητείται.
Οι λεγόμενοι ειδικοί αναλύουν τα προβλήματα και προτείνουν διαφόρους νόμους και λύσεις πάντα με γνώμονα τους αριθμούς που αποτυπώνονται σε οικονομικούς δείκτες. Ο άνθρωπος, όμως, παραμένει αδύναμος ζώντας σε κατάσταση πνευματικής πτώσης, ανυπαρξίας της πίστης και απώλειας της ελπίδας προς το Θεό. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν στρέφεται προς το φως της Αναστάσεως για να βρει ελπίδα και παρηγοριά.
Για να ενδυναμώσει την πιστή του αναζητεί ένα θαύμα, ένα θαύμα που θα του λύσει το πρόβλημα ή έστω θα δημιουργήσει πρόβλημα στους συνάνθρωπους του . . . Στην αναζήτησή του αυτή ξεχνά ότι τα θαύματα δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, κάτι που ανήκει σε κάποια άλλη διάσταση, αλλά είναι εδώ ανάμεσα μας, γίνονται καθημερινά και δεν έχουν εξήγηση, η οποία να βασίζεται στην λογική ή σε επιστημονικά δεδομένα.
Ένα τέτοιο θαύμα αποτυπώνει η φωτογραφία. Όπως βλέπετε οι φλόγες της φωτιάς φαίνεται να σταματούν πάνω σε κάτι που μοιάζει ως αόρατος τοίχος και εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο μελωδός στους χαιρετισμούς της Παναγίας μας «χαῖρε Θεόνυμφε χαῖρε θεία σκέπη, χαῖρε ὅπλον καὶ τεῖχος ἀπόρθητον» και στο δ΄ εξαποστειλάριον των Παρακλήσεων του Δεκαπενταυγούστου «Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις» και δια θαύματος δεν καίει η φωτιά με τις πύρινες φλόγες της, μα ούτε καν γλύφει τους τοίχους του μοναστηρίου της, του μοναστηρίου τής Παναγίας μας της Βουλκανιώτισσας. Όπως ο παρατηρητής διαπιστώνει δεν υπάρχει όχημα πυροσβεστικό σε εκείνο το σημείο, καμία ανθρωπινή παρέμβαση. Βλέπουμε μόνο ανθρώπους οι οποίοι κοιτούν το ανεξήγητο θέαμα....!!! Μα θα μου πείτε: «Αυτό είναι ένα θαύμα;» Ε, ναι! Είναι θαύμα γιατί το θαύμα είναι στη ζωή μας, είναι απλό και κατανοητό όταν πιστεύεις, όταν ελπίζεις, όταν δεν χάνεις το θάρρος σου!!!!!
Το 1922 οι Μικρασιάτες Έλληνες δεν έχασαν την πιστή τους ούτε την ελπίδα τους παρ᾿ ότι καταστράφηκαν, παρ᾿ ότι σφαγιάστηκαν, τους έκαψαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Δεν πήραν το σχοινί να κρεμαστούν, αλλά έβαλαν παραμάσχαλα τις αγίες εικόνες και τα λείψανα των αγίων τους και ήρθαν στην μητέρα Ελλάδα. Δυστυχώς, και στην Ελλάδα είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα των ντόπιων, μα αυτοί κατάφεραν να ξαναδημιουργήσουν ό,τι έχασαν. Αυτή την πιστή την βλέπουμε όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφερε στην Ελλάδα την εικόνα της Παναγίας Σουμελά από τον σκλαβωμένο Πόντο και είπε: «εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχε ο Πόντος. Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».
Το θαυμα αυτό που ζήσαμε και εφέτος. Η Παναγία η Βουλκανιώτισσα και η περιοχή του όρους Ιθώμη το ζει σχεδόν κάθε δέκα χρόνια. Το δράμα της πυρκαγιάς με φωτιές που καίνε τα πάντα αλλά τα δυο μοναστήρια της, τα χωριά και οι συνοικισμοί της που βρίσκονται κοντά της να μην καίγονται μα ούτε να θρηνούμε θύματα και αυτό είναι θαυμα.
Μια φωτιά που ξεκίνησε στην περιοχή Ζερμπίσια Μεσσηνίας και σε μόλις 2 ώρες έφτασε στο Βουλκάνο και στο Μαυρομάτι διανύοντας χιλιομετρική απόσταση περίπου 10 χιλιόμετρων καθηλώθηκε εκεί για να σβηστεί με τις προσπάθειες της πυροσβεστικής υπηρεσίας, εθελοντών, του στρατού και των κατοίκων των χωρίων.
Η Παναγία η Βουλκανιώτισσα δεν καθηλώνει τον άνθρωπο, αλλά τον βοηθά και τον σώζει κάθε φορά, σε κάθε περίσταση, όπως πολύ σωστά λέει ο υμνωδός στο απολυτίκιό της:
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μεσσηνίας ἁπάσης προσκυνοῦμεν τὸ καύχημα, τὴν θαυματουργόν Σου Εἰκόνα, Βουλκανιώτισσα Δέσποινα, βλυστάνουσαν ἀφθόνως δωρεάς, χαρίτων οὐρανίων τοῖς πιστοῖς, καὶ φρουροῦσαν πανταχόθεν τὴν Σὴν Μονήν, τῷ πόθῳ καυχωμένην Σοι. Δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου ἀγαθῇ, προνοία Ἄχραντε.
Ανακαλύπτοντας ένα θαύμα μέσα από την καταστροφή
Κείμενο για το amen.gr : Βασίλειος Δημ. Γεωργιοπουλος
Σε μια εποχή κρίσης των αξίων και οικονομικής απόγνωσης μιας κοινωνίας που δυστυχώς έχει χάσει τον προσανατολισμό της και ο άνθρωπος έχει καταστεί αντικείμενο οικονομικών εξισώσεων, πολλοί μέσα στην απόγνωσή τους αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες. Οι αξίες δοκιμάζονται, οι θεσμοί περιθωριοποιούνται, η πίστη προς το θείο μειώνεται και αμφισβητείται.
Οι λεγόμενοι ειδικοί αναλύουν τα προβλήματα και προτείνουν διαφόρους νόμους και λύσεις πάντα με γνώμονα τους αριθμούς που αποτυπώνονται σε οικονομικούς δείκτες. Ο άνθρωπος, όμως, παραμένει αδύναμος ζώντας σε κατάσταση πνευματικής πτώσης, ανυπαρξίας της πίστης και απώλειας της ελπίδας προς το Θεό. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν στρέφεται προς το φως της Αναστάσεως για να βρει ελπίδα και παρηγοριά.
Για να ενδυναμώσει την πιστή του αναζητεί ένα θαύμα, ένα θαύμα που θα του λύσει το πρόβλημα ή έστω θα δημιουργήσει πρόβλημα στους συνάνθρωπους του . . . Στην αναζήτησή του αυτή ξεχνά ότι τα θαύματα δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, κάτι που ανήκει σε κάποια άλλη διάσταση, αλλά είναι εδώ ανάμεσα μας, γίνονται καθημερινά και δεν έχουν εξήγηση, η οποία να βασίζεται στην λογική ή σε επιστημονικά δεδομένα.
Ένα τέτοιο θαύμα αποτυπώνει η φωτογραφία. Όπως βλέπετε οι φλόγες της φωτιάς φαίνεται να σταματούν πάνω σε κάτι που μοιάζει ως αόρατος τοίχος και εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο μελωδός στους χαιρετισμούς της Παναγίας μας «χαῖρε Θεόνυμφε χαῖρε θεία σκέπη, χαῖρε ὅπλον καὶ τεῖχος ἀπόρθητον» και στο δ΄ εξαποστειλάριον των Παρακλήσεων του Δεκαπενταυγούστου «Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις» και δια θαύματος δεν καίει η φωτιά με τις πύρινες φλόγες της, μα ούτε καν γλύφει τους τοίχους του μοναστηρίου της, του μοναστηρίου τής Παναγίας μας της Βουλκανιώτισσας. Όπως ο παρατηρητής διαπιστώνει δεν υπάρχει όχημα πυροσβεστικό σε εκείνο το σημείο, καμία ανθρωπινή παρέμβαση. Βλέπουμε μόνο ανθρώπους οι οποίοι κοιτούν το ανεξήγητο θέαμα....!!! Μα θα μου πείτε: «Αυτό είναι ένα θαύμα;» Ε, ναι! Είναι θαύμα γιατί το θαύμα είναι στη ζωή μας, είναι απλό και κατανοητό όταν πιστεύεις, όταν ελπίζεις, όταν δεν χάνεις το θάρρος σου!!!!!
Το 1922 οι Μικρασιάτες Έλληνες δεν έχασαν την πιστή τους ούτε την ελπίδα τους παρ᾿ ότι καταστράφηκαν, παρ᾿ ότι σφαγιάστηκαν, τους έκαψαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Δεν πήραν το σχοινί να κρεμαστούν, αλλά έβαλαν παραμάσχαλα τις αγίες εικόνες και τα λείψανα των αγίων τους και ήρθαν στην μητέρα Ελλάδα. Δυστυχώς, και στην Ελλάδα είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα των ντόπιων, μα αυτοί κατάφεραν να ξαναδημιουργήσουν ό,τι έχασαν. Αυτή την πιστή την βλέπουμε όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφερε στην Ελλάδα την εικόνα της Παναγίας Σουμελά από τον σκλαβωμένο Πόντο και είπε: «εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχε ο Πόντος. Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».
Το θαυμα αυτό που ζήσαμε και εφέτος. Η Παναγία η Βουλκανιώτισσα και η περιοχή του όρους Ιθώμη το ζει σχεδόν κάθε δέκα χρόνια. Το δράμα της πυρκαγιάς με φωτιές που καίνε τα πάντα αλλά τα δυο μοναστήρια της, τα χωριά και οι συνοικισμοί της που βρίσκονται κοντά της να μην καίγονται μα ούτε να θρηνούμε θύματα και αυτό είναι θαυμα.
Μια φωτιά που ξεκίνησε στην περιοχή Ζερμπίσια Μεσσηνίας και σε μόλις 2 ώρες έφτασε στο Βουλκάνο και στο Μαυρομάτι διανύοντας χιλιομετρική απόσταση περίπου 10 χιλιόμετρων καθηλώθηκε εκεί για να σβηστεί με τις προσπάθειες της πυροσβεστικής υπηρεσίας, εθελοντών, του στρατού και των κατοίκων των χωρίων.
Η Παναγία η Βουλκανιώτισσα δεν καθηλώνει τον άνθρωπο, αλλά τον βοηθά και τον σώζει κάθε φορά, σε κάθε περίσταση, όπως πολύ σωστά λέει ο υμνωδός στο απολυτίκιό της:
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μεσσηνίας ἁπάσης προσκυνοῦμεν τὸ καύχημα, τὴν θαυματουργόν Σου Εἰκόνα, Βουλκανιώτισσα Δέσποινα, βλυστάνουσαν ἀφθόνως δωρεάς, χαρίτων οὐρανίων τοῖς πιστοῖς, καὶ φρουροῦσαν πανταχόθεν τὴν Σὴν Μονήν, τῷ πόθῳ καυχωμένην Σοι. Δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου ἀγαθῇ, προνοία Ἄχραντε.
