ΜΕ ΤΗΝ «ΑΦΡΟΕΣΣΑ» ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΤΕ ΓΚΡΕΤΣΙΑ…!!!

Γιατί άραγε τα ωραία σκαριά φέρουν σχεδόν πάντα ένα όνομα γυναίκας; Η εξήγηση πιθανόν να βρίσκεται σε μία παλιά ρήση ενός θαλασσινού λαού των Βρετανών στην αρχαία κελτική γλώσσα τους. «Η καρδιά μιας γυναίκας είναι πιο βαθιά και από τη βαθύτερη θάλασσα του κόσμου». Αυτή η φράση μεταφρασμένη στα ελληνικά έρχεται στο μυαλό αντικρίζοντας το ξύλινο τρεχαντήρι με το όνομα «Αφρόεσσα», το οποίο παραπέμπει σε αυτό το ανάλαφρο αρμένισμα του σκαριού που μόλις σχίζει, εφαπτόμενο σχεδόν, το κύμα.

Το σχήμα λες και δεν άλλαξε αιώνες τώρα. Το κατάρτι φυτεμένο στο 1/3 του μήκους. Το πλάτος στο 1/3 του μήκους επίσης. Βαθικά για ένα 18μετρο περίπου στο 2,30 μέτρα (με το μάτι) και κόντρα καρίνα, ίσως κάτι πόντους παραπάνω, μετρώντας στην πρύμνη κάτω από το πηδάλιο. Και κάτω ανάμεσα από τα στραβόξυλα ντανιασμένες οι χελώνες από μαντέμι, δεξιά και αριστερά, για έρμα, ώστε να κατέβει το σκαρί για να σηκώσει την ιστιοφορία. Μία μεγίστη, ένας μεγάλος φλόκος και δύο μικροί μπροστά στο τσιμπούκι, ότι πρέπει για ούριο άνεμο και εάν ο τεχνίτης καραβομαραγκός έχει κάνει καλά την δουλειά του, μπορεί να πάει και στα όρτσα, όχι πολύ σφιχτά και με κόπο, αλλά τότε η αίσθηση είναι μοναδική.

Με ζήλια κοιτάς τα καλογυαλισμένα ξύλα του σπιράγιου και της κουπαστής. Ο Κωνσταντίνος με τη σύζυγό του Άννα Μαρία καμαρώνουν φωτογραφιζόμενοι στην κουβέρτα με τον ήλιο να αντανακλά και να παίζει πάνω στο βαθύ μπλε του καϊκιού.

Οι σύγχρονοι πλούσιοι προτιμούν τα πλαστικά ταχύπλοα που μυρίζουν χημικό, όταν το καταμεσήμερο τα καίει ο ήλιος του ελληνικού καλοκαιριού. Οι παλιοί αριστοκράτες προτιμούσαν πάντα τις διαχρονικές αξίες. Ας χαϊδέψει κανείς ελαφρά το δέρμα μιας παλιάς Bentley και θα καταλάβει. Πρόκειται για την ίδια αίσθηση που προκαλεί το αυθεντικό μαόνι στον μπουλμέ ή το τικ πάνω στο κατάστρωμα.

Διερωτάται κανείς τι θα είχε συμβεί αν τότε, στα δύσκολα χρόνια, η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα είχαν επιβάλει μια συνταγματική αναθεώρηση που θα καθόριζε το πλαίσιο λειτουργίας μιας Συνταγματικής Βασιλείας Σκανδιναβικού τύπου, όπου ο Μονάρχης είναι σύμβολο ενότητας του Έθνους, χωρίς ανάμιξη στο πολιτικό προσκήνιο ή παρασκήνιο. Ενδεχομένως έτσι να είχαν σπαταληθεί πολύ λιγότερα χρήματα σε ιδιότυπη διατροφή των ταγών του λαού από όσα έχουν δαπανηθεί για τους «μη γαλαζοαίματους» νεόπλουτους εξουσιομανείς και κατά βάση μικροαστούς διψασμένους για μεγαλεία. Ναι η Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου στοιχίζει ακριβά, αλλά οι Βρετανοί ορκίζονται στο όνομα της, τραγουδούν τον ύμνο της και πολεμούν ζητώντας από τον Θεό να σώσει την Μονάρχη τους. Περίεργα πράγματα. Η Αγγλία όμως εξέθρεψε έναν Κρόμγουελ, συνέταξε μία MAGNA CARTA και ένα HABEAS CORPUS. Και μάλιστα πολύ νωρίς. Τι να λέμε τώρα. Τι συγκρίσεις να κάνουμε.

Ο Κωνσταντίνος με τη σύζυγό του απολαμβάνουν το καλοκαίρι τους στο Μυρτώο. Η «Αφρόεσσα» τους το επιτρέπει. Ένα καλοδουλεμένο τρεχαντήρι, αργό αλλά σταθερό, με πείρα και μνήμες από τα στραβομουτσουνιάσματα του Αιγαίου. Είπαμε τα καλά σκαριά είναι πάντα γένους θηλυκού.