ΟΤΑΝ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΒΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΝΝΗ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΟΥ …!!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ
ΤΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940 – 1941 ΣΤΑ
ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ….!!!!
Το
Ιταλικό κανόνι (Μουσείο Αργυροκάστρου) στο οποίο διακρίνεται η Ελληνική οβίδα
που ο θρυλικός Πυροβολητής Ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης έστειλε κατευθείαν
στην κάννη του, σε μάχη ανάμεσα Λιάτες και Δρυμάδες.
Ήταν
ο φόβος και ο τρόμος των Ιταλών, το όνομα του έγινε θρύλος. Σημάδευε με τρομερή
ακρίβεια χωρίς όργανα μόνο με την γροθιά και τα δάκτυλα του ακόμη και μέσα στα
καζάνια που έβραζαν οι μακαρονάδες των Ιταλών.
Όταν
κάποτε συνέλαβε αιχμαλώτους ένα ολόκληρο Ιταλικό Σύνταγμα μαζί με τον Διοικητή
του (1200 Αξιωματικούς και Στρατιώτες) ο αιχμάλωτος Συνταγματάρχης ζήτησε να δει
ποιός είναι ο Κωστάκης που τόσο φοβόταν όλοι οι Ιταλοί. Και όταν αυτός
παρουσιάστηκε μπροστά του, ο Ιταλός γονάτισε να τον προσκυνήσει αλλά ο Γέρο-
Ταγματάρχης δεν τον άφησε.
Σουλιώτης
την καταγωγή, προερχόμενος από Μόν. Υπαξιωματικός αποστρατεύτηκε τον Φεβ του
'40 και ανακλήθηκε πάλι στην υπηρεσία τον Αυγ του ίδιου χρόνου με αίτηση του,
όταν τα σύννεφα του πολέμου μαζευόταν.
Ήταν το δεύτερο πρόσωπο μετά τον Στρατηγό
Κατσιμήτρο που καθόρισε τόσο πολύ την νίκη των Ελλήνων.
Και
ήταν ο πρώτος που μετά την συνθηκολόγηση συνέλαβαν στα Γιάννενα και πήραν
αιχμάλωτο αρχικά στην Ιταλία και μετά Γερμανία και Πολωνία όπου και τον
απελευθέρωσαν οι Ρώσοι το 1945.
Απλός
και ανθρώπινος, πολλές φορές έμπαινε και αυτός στη σειρά με την καραβάνα στο
χέρι να πάρει φαγητό. Είχε πάντα μαζί του την Αγία Γραφή και ως πυροβολητής την
εικόνα της Αγίας Βαρβάρας."Πολέμησα με τον Κωστάκη, είδα τον Κωστάκη"
έλεγαν όσοι πολέμησαν το '40.
Δυστυχώς
όμως η Πολιτεία ξεχνά και τιμωρεί τους ήρωες της. Πέθανε το 1961 χωρίς την
παρουσία κανενός εκπροσώπου της Πολιτείας, χωρίς να ακουστεί στην κηδεία του
ούτε ένας κανονιοβολισμός, ούτε να κατατεθεί ένα στεφάνι. Μόνο με λίγα
αγριολούλουδα από το Καλπάκι σκεπάστηκε ο Ήρωας.
Το
σπίτι του στην Καλούτσιανη (φτωχή κάποτε συνοικία της πόλης των Ιωαννίνων)
πάντα μας προκαλούσε δέος και σεβασμό πριν γίνει και αυτό πολυκατοικία.
Αιωνία η μνήμη του.
