ΕΑΑΣ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ : ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΗΡΩΙΚΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 21

          Ακολουθεί η πληρέστατη ανακοίνωση της ΕΑΑΣ Ν. Μεσσηνίας που αναφέρει και το πρόγραμμα της εκδρομής :

          «Αγαπητοί συνάδελφοι είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας γνωρίσουμε ότι το Δ.Σ. θα πραγματοποιήσει μονοήμερη εκδρομή στα Καλάβρυτα την 31 Οκτωβρίου 2021.

          Το πρόγραμμα της εκδρομής περιλαμβάνει:

          α. Προαιρετική βόλτα με τον οδοντωτό για όποιον επιθυμεί από Διακοπτό - Καλάβρυτα.

          β. Επίσκεψη στο ιστορικό μοναστήρι Αγίας Λαύρας και Μέγα Σπήλαιο.

          γ. Ελεύθερο χρόνο για περιήγηση και φαγητό στην πόλη των Καλαβρύτων.

          Τιμή εισιτηρίου λεωφορείου και οδοντωτού 25 ευρώ ανά άτομο.

          Τιμή άνευ οδοντωτού 17 ευρώ.

          Θα χαρούμε να υπάρχει συμμετοχή.

          Λόγω covid θα τηρηθούν τα πρωτόκολλα ασφαλείας.

          Δηλώσεις συμμετοχής έως 11/10/2021 στα τηλέφωνα 6972305333 και 2721097400.»

          Πληροφορίες για τα Καλάβρυτα και για τα αξιοθέατα:

          Το Μέγα Σπήλαιο

          Το Μέγα Σπήλαιο που βρίσκεται σε ένα εντυπωσιακό τοπίο στην είσοδο μιας φυσικής σπηλιάς και σε ύψος 924 μέτρων. Χτίστηκε το 362 από τους Θεσσαλονικείς αδερφούς, Συμεών και Θεόδωρο οι οποίοι είδαν ξεχωριστά ο καθένας μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα και να βρουν την ιερή εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Οι τοίχοι της εκκλησίας στο μοναστήρι καλύπτονται με νωπογραφίες από το 1653. Επίσης εκεί φυλάσσονται και χειρόγραφα Ευαγγέλια και άμφια.

          Η μονή της Αγίας Λαύρας

          Η μονή της Αγίας Λαύρας, που ιδρύθηκε το 10ο αιώνα από έναν ερημίτη. Κάηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους το 1585 και το 1827 και από τους Γερμανούς το 1943. Το 1821 αποτέλεσε το κέντρο της Εθνεγερσίας κατά των Οθωμανών με την ύψωση του Λαβάρου, που φυλάσσεται ακόμα εδώ και την ορκωμοσία των αγωνιστών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Επίσης θα επισκεφτούμε το μνημείο του ολοκαυτώματος.

          Η πόλη των Καλαβρύτων

          Η πόλη των Καλαβρύτων με εκπληκτική φυσική ομορφιά, που θεωρείται τόπος σταθμός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Θα δούμε το ρολόι του Μητροπολιτικού Ναού στο κέντρο της πλατείας, το οποίο είναι σταματημένο την ώρα που έγινε η εκτέλεση των ανδρών της πόλης, το μουσείο του ολοκαυτώματος και το Παλάτι της Παλαιολογίνας, το οποίο πιθανολογείται πως κτίστηκε από το Θωμά Παλαιολόγο. Θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος για γεύμα στην πόλη και ψώνια στα τοπικά μαγαζιά της περιοχής.

          Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού -Καλαβρύτων κάτω από την σκιά του Χελμού !

          “Τα Καλάβρυτα και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν τουριστικό θέρετρο για όλες τις εποχές του χρόνου” Τόπος με ιστορία και απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, προσελκύει επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Χιλιάδες χρόνια, ο Βουραϊκός ποταμός ξεκινάει το ταξίδι του από Καλάβρυτα, διατρέχει το ομώνυμο φαράγγι και καταλήγει στο Διακοπτό, στις ακτές του Κορινθιακού κόλπου.

          Πριν από 120 περίπου χρόνια, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων, ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού, έφτιαξε γέφυρες, τρύπησε σήραγγες, έριξε “δόντια” και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τα Καλάβρυτα.

          Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και  ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε  το οικοσύστημα του φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της.

          Οδοντωτός δεν είναι απλώς το “τραινάκι”.

          Το φαράγγι του Βουραϊκού και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων είναι μια μοναδική ατραξιόν της Ελλάδος

          Μια περιοχή όπου αφθονούν πόλεις, χωριά, με φιλόξενους κατοίκους, με μοναδική φύση και με το άρωμα της ελληνικής καθημερινότητας. Για να γραφτεί η ιστορία αυτού του τόπου, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Την αληθινή γεύση όμως θα την δώσει το ταξίδι με το τραινάκι! Ο Οδοντωτός ξεκινά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διακοπτού και ακολουθεί το φαράγγι του Βουραϊκού. Μετά από απόσταση 22.350 μέτρων μέσα σε 60 λεπτά, καταλήγει στην πόλη των Καλαβρύτων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας

          Τα έργα κατασκευής του δικτύου άρχισαν το 1889 και τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Μαρτίου του 1896.

          Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά, όλες τις εποχές του χρόνου, ότι καιρό κι αν κάνει. Εύρος γραμμής: 0,75 μέτρα, η ιδιαιτερότητα αυτή είναι που κάνει τον Οδοντωτό να είναι ο στενότερος στον κόσμο

          120 ΧΡΟΝΙΑ     ΟΔΟΝΤΩΤΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ

          Μήκος δικτύου: 22.350 μέτρα.

          Σύνολο οδοντωτών τμημάτων: 3.400 μέτρα.

          Μέγιστη κλίση στα τμήματα με απλή πρόσφυση:33 ο/οο.

          Μέγιστη κλίση στα τμήματα με οδόντωση: 175 ο/οο.

          Πριν από 120 χρόνια περίπου,η Ελλάδα ήταν πολύ μικρότερη κι αδύναμη. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, πρωθυπουργός τότε της Ελλάδος, θέλησε να δημιουργήσει τοπικά σιδηροδρομικά δίκτυα, με αφετηρία κάποια σημεία δίπλα στο κυρίως σιδηροδρομικό δίκτυο και με πλάτος γραμμής 75 εκατοστά.

          Ο Τρικούπης προωθούσε τις γραμμές μικρού εύρους γιατί έβλεπε ότι το “μικρό” τραίνο έχει μεγαλύτερη ευελιξία, αληθινό προσόν για μια ορεινή χώρα αλλά ήταν και οικονομικότερο στην κατασκευή του. Έτσι, τον Μάρτιο του 1889 η κυβέρνηση του αποφασίζει την κατασκευή της γραμμής από το Διακοπτό-στα Καλάβρυτα.

          Η μελέτη ανατίθεται σε Γάλλους επιστήμονες. Τα στοιχεία της αποκαλύπτουν ότι το κόστος της κατασκευής θα έφτανε το 1.000.000 δραχμές, ενώ για αμαξωτό δρόμο θα ξεπερνούσε το 1.100.000. Ακόμη, ότι το κόστος για κάθε μετακινούμενο άτομο και κάθε τόνο εμπορευμάτων θα πλησίαζε στην περίπτωση του τραίνου τις 2,30 δραχμές, ενώ οδικώς η μετακίνηση του επιβάτη θα έφτανε τις 5 δραχμές και των εμπορευμάτων τις 15 δραχμές για κάθε τόνο. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος τον οποίο θα απαιτούσε η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου ήταν οι δέκα μήνες.

          Η σύμβαση της κατασκευής του δικτύου του Οδοντωτού και της εκμετάλλευσης του για 92 χρόνια υπογράφεται με τους “Σιδηρόδρομους-Πειραιώς-Αθηνών-Πελοποννήσου” (ΣΠΑΠ) και το ελληνικό δημόσιο. Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της πρώτης σύμβασης, αποφασίζει να κατασκευαστεί το τμήμα Καλάβρυτα μέχρι Τρίπολη, με μήκος 90χλμ. και κόστος 3.900.000 δραχμές.

          Στο μεταξύ η κατασκευή του τμήματος από το Διακοπτό ως τα Καλάβρυτα ανατίθεται στον Γάλλο εργολάβο Ατόν. Πολλοί τον διαδέχονται, το προβλεπόμενο δεκάμηνο γίνεται 5ετία, και το ένα 1.000.000 δραχμές διογκώνεται σε 3.500.000 δραχμές. Αυτές οι υπερβάσεις θα γίνουν η αιτία για μην πραγματοποιηθεί ποτέ η συνέχεια της γραμμής μέχρι την Τρίπολη!

          Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Γάλλοι τεχνικοί είχαν προτείνει εξαρχής την ηλεκτροκίνηση της γραμμής με παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φράγματα που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν μεταξύ 3ου και 15ου χιλιομέτρου, εκμεταλλευόμενοι τους αλλεπάλληλους καταρράκτες που δημιουργεί η ροή του ποταμού. Εκτός από τη μελέτη και τον σχεδιασμό του δικτύου που οφείλεται σε Γάλλους τεχνικούς, στο έργο εργάστηκαν πολλοί Ιταλοί εργάτες που είχαν την εμπειρία των ορεινών σιδηροδρόμων των Άλπεων. Λόγω του δυσπρόσιτου εδάφους και των φτωχών τεχνικών μέσων της εποχής το όλο εγχείρημα αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι υπολόγιζαν οι σχεδιαστές. Παρ’ όλα αυτά, το έργο θεωρείται κατασκευαστικός άθλος, ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα.

          Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

          Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων...

          Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.

          Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.

          Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).

          Ο υποστράτηγος Καρλ φον Λε Ζουίρ

          Ο γερμανός στρατηγός με τις αριστοκρατικές ρίζες, έχοντας πληροφορηθεί την εκτέλεση των 78 γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες, διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.

          Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη. Στο διάβα τους έκαιγαν χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκότωναν άοπλους πολίτες και μοναχούς.

          Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.

          Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς. Το σήμα για την εκτέλεση έδωσε με φωτοβολίδα από το κέντρο των Καλαβρύτων ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ήταν ο υπολοχαγός Βίλιμπαντ Ακαμπχούμπερ.

          Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Όμως, το πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές.

          Κανείς από τους υπευθύνους του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη. Ο στρατηγός Λε Ζουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1954, ο Εμπερσμπέργκερ σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972, σε ηλικία 67 ετών. Μόνο ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι (1885-1965), καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18 Απριλίου του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάνες Ράου (1931-2006), επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για την τραγωδία. Εντούτοις, δεν ανέλαβε την ευθύνη εξ ονόματος του γερμανικού κράτους και δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των αποζημιώσεων.