Θυμογράφημα από Μ.Ρ.

    Ποιός αλήθεια από τους πολιτικούς νοιάζεται για την απώλεια ανθρωπίνων ζωών και για εθνικές καταστροφές;

    Σφοδρές αντιδράσεις προκαλεί η φωτογραφία της Γερμανίδας υπουργού Εσωτερικών η οποία από το εμπόλεμο Κίεβο ποζάρει με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι.

    Στη φωτογραφία εικονίζονται πέρα από την ΝάνσιΦέζερ (SPD) και τον υπουργό Εργασίας ΧουμπέρτουςΧάιλ (SPD) και η Γερμανίδα πρεσβευτής στο Κίεβο ΆνκαΦελντχούζεν αλλά και ο δήμαρχος της ουκρανικής πρωτεύουσας, Βιτάλι Κλίτσκο, όλοι με ποτήρι στο χέρι και πλατιά χαμόγελα.

    Μία Ευρώπη, που ματώνει για να πίνουν σαμπάνιες Γερμανοί αξιωματούχοι στο Κίεβο…

    Επ ευκαιρία συμπληρώνω …Και μια ημικατεχόμενη Κύπρος, που στην υγειά της πίνουν οι συμμετέχοντες στην πολυτελή δεξίωση για την Δημοκρατία στην Ελλάδα, εν τη απουσία Κυπριακών φορέων νεκρών και αγνοουμένων …Η ιστορική σύγκριση είναι πραγματικά εφιαλτική.

    Και η Ελληνική Κύπρος μέχρι σήμερα ματώνει, αλλά πολυτελής πανηγυρική δεξίωση γίνεται κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου στο Προεδρικό μεταξύ αστακού και ακριβού κρασιού… για να «εορτασθεί» η έλευση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα….

    Εν μέσω Εθνικής καταστροφής τίποτα δεν εορτάζεται … και αν κάποιοι θέλουν να τιμήσουν την Δημοκρατία, που οι χείμαροι αίματος της Κύπρου έφερε υπάρχουν και φιλολογικές απλές και ταπεινές εθνικές εκδηλώσεις …!!!

    Στις 20 Ιουλίου - 24 Ιουλίου 1974 και εν συνεχεία 14^η-15^η Αυγούστου, στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ 6000 άμαχοι και αιχμάλωτοι δολοφονήθηκαν, 1619 Αγνοούμενοι, άνω των 200000 εκτοπισμένοι πρόσφυγες, 850 όμηροι γυναίκες κακοποιημένες, , 30000 Εγκλωβισμένοι άμαχοι.. 550 εκκλησίες συλήθηκαν ….Όλοι οι πολιτιστικοί θησαυροί, μνημεία, μουσεία, θησαυροφυλάκια, τράπεζες, ιερά χριστιανικά σκεύη, από όλες τις εκκλησίες λεηλατήθηκαν. Ακόμη και ο οικιακός εξοπλισμός των νοικοκυρεμένων κατεχόμενων κυπριακών σπιτιών, μεταφέρθηκε στην Τουρκία …Πλήρης λαφυραγωγία, σύληση, βανδαλισμοί και … κλεψιές από τους βαρβάρους. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο…. Οι αξιωματικοί του τουρκικού στρατού είχαν τον πρώτο λόγο…. στα λάφυρα….Ήρθαν πένητες και έφυγαν εκατομμυριούχοι….. Οι δε στρατιώτες γιουρούκηδες, σαν κοράκια δεν άφηναν τίποτα στους αιχμαλώτους στρατιώτες και αμάχους … αλλά και στους νεκρούς…..

    Ας το γιορτάσουμε λοιπόν …
    Αφού το προδοτικό πραξικόπημα άνοιξε την Κερκόπορτα, αλλά και επειδή ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΧΤΥΠΟΥΝ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΑΣ ( Μπονάνος) και εν συνεχεία Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ( Καραμανλής), το 37% των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ Κυπριακών εδαφών κατελήφθη….. Η προδομένη άοπλη και εγκαταλελειμμένη Κύπρος ΕΑΛΩ….
    Και χρωστάμε και χάρη στους Βαρβάρους διότι όπως δήλωσε ο εγκληματίας πολέμου πρωθυπουργός της εισβολής «Επαναφέραμεν την Δημοκρατίαν εις την Ελλάδα. Επαναφέραμεν τον κ. Καραμανλήν». Ο Τουργκούτ Οζάλ είχε πει επίσης : «Χάρις εις τους Τούρκους στρατιώτες, επανήλθε η Δημοκρατία εις την Ελλάδα. Εμείς βοηθήσαμε να επανέλθει ο Καραμανλής».

    Αυτό ήταν το βαρύ κλίμα όταν επήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα και ακολούθησε η διχοτόμηση της Κύπρου. Αυτό είναι και το βαρύ κλίμα μέχρι σήμερα, που το αίμα χιλιάδων σφαγιασθέντων ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ από τους βαρβάρους αχνίζει ακόμη ….Και μεταξύ πανηγυρισμών και πολυτελών δεξιώσεων… το εορτάζουμε …. Αλήθεια αυτή η οσμή του θανάτου και της καταστροφής, που πλανάται ακόμη δεν σας αγγίζει;
    Αυτά τα ολίγα, προς αφύπνιση μνήμης και συνείδησης ορισμένων, που συνεχίζουν να «εορτάζουν» την Δημοκρατία εν μέσω μιας ανείπωτης εθνικής καταστροφής …

    Τέλος, αν υπάρχει τέλος αφιερώνω σε όλους αυτούς,που σωπαίνουν ασεβούν και ξεχνούν την πολύπαθη Ελληνική Κύπρο ένα συμβολικό ποίημα, ίσως κάποιες συνειδήσεις αφυπνισθούν …         ΦΕΥ!

    Εσύ δεν λες τίποτα… – Μιχάλης Πασιαρδής

Εσύ δεν λες τίποτα/

 μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το νησί/

 που ήταν όνειρο χτες και θυμάρι κι αμίαντο/

 και σήμερα ποτάμι οδύνης/ 

ποτάμι που δεν λέει να σιγήσει/ κατρακυλώντας απ’ τους αιώνες όχι νερό/ 

μα τις πέτρες μας, πέτρες αρχαίες που χτίσαν ναούς/

 και υψώσανε κάστρα και πολιτείες που χάραξαν/ 

τ’ όνομά τους στο χρόνο/

 βαθιά, και για πάντα./ 

Εδώ, σ’ αυτό το νησί, υδρίες λαδιού με παραστάσεις του μόχθου/

 υδρίες κρασιού με παραστάσεις αγάπης/ 

ο χαλκός στου ανθρώπου τη δούλεψη/

 ο χρυσός, η εικόνα, το κέντημα,/ 

το ξύλο που ευωδιάζει το χέρι,/

 τάφοι προγόνων παλιών και χτεσινών πατεράδων./

 Εσύ δεν λες τίποτα/ 

μα εγώ θα σου πω για τα παιδιά/ 

που σκύψανε άξαφνα με το χέρι στο στήθος/

 εκεί στις πλαγιές του βουνούΠενταδάχτυλος και φωνάζαν/

 τη μάνα τους ώσπου ξεψύχησαν./ 

Εσύ δεν λες τίποτα/ 

μα εγώ θα σου πω για τα σπίτια, τα δέντρα/ 

του κάμπου μας, τα πικρολέμονα του ίδρωτά μας/

 που τα διαγούμισαν άλλοι/

 και πέρα τα πήγανε./

 Εσύ δεν λες τίποτα

/ μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το μαρτύριο/

 που δένει τη γη μας, τον τροχό που στενάζει/

 η πατρίδα μας, την πληγή στο σώμα του Ιησού./

 Εσύ δεν λες τίποτα/

 μα η πληγή στο σώμα του Ιησού/

 δεν στερεύει./

 Μένουμε μ’ ανοιχτές τις πληγές στο σταυρό του ορίζοντα.

/ Δεσπόζει το αίμα. Η Κύπρος καλεί./

 Στουςδρόμους του κόσμου αντηχεί η φωνή μας./

 Ας μην αναπαύονται οι άνθρωποι.

Αρηιφάτους θεοί τιμώσιν και άνθρωποι και όποιοι δεν τιμώσιν, ατιμώσιν…    *Αρηιφάτους: Αυτούς που έφαγε ο θεός του πολέμου Άρης.

Και εμείς μετά από 48 χρόνια ας ….Καρτερούμενμέραν νύχταν/

 να φυσήσ’ ένας αέρας/

 στουν τον τόπον πόν’ καμένος τζι’εν θωρεί ποττέδροσιάν,/

 για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της ημέρας/

 ποννά φέρει στον καθέναν τζιαι ΕΝΩΣΗτζιαι ΛΕΥΤΕΡΙΑ ….

    Μ.Ρ. Ερευνήτρια από την κατεχόμενη *Κερύνεια, που στις 24 Ιουλίου 1974. όταν ο Καραμανλής επέστρεψε από Παρίσι εν μέσω πανηγυρισμών, μετά από 11 χρόνια, χάριν της άλωσης της Κύπρου, θρηνούσε τότε στενούς συγγενείς, φίλους και τις πατρογονικές της εστίες…

    "Θάρσει. Λέγων τ' αληθές ου σφαλείποτε."

    *Σαράντα οκτώχρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα κατάληψης της πόλης, των Δήμων και κοινοτήτων της επαρχίας Κερύνειας από 22 έως και 24  Ιουλίου 1974. Οι Τούρκοι κατέλαβαν όλη την Κερύνεια μπήκαν στα χωριά κατέσφαξαν εκατοντάδες αμάχους και αφού βασάνισαν, λεηλάτησαν, σύλησαν ιερά και όσια έδιωξαν με τη βία όλους τους κατοίκους της περιοχής. Στη συνέχεια, μέχρι τα μέσα Αυγούστου, οι Τούρκοι κατέλαβαν το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας ακολουθώντας την ίδια τακτική.Στο πέρασμα του ο Αττίλας άφηνε νεκρούς και αγνοούμενους, αιχμαλώτους, τραυματίες, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους και παθόντες. Η αντίσταση των προδομένωνκαι εγκαταλειμμένων από την μητέρα πατρίδα υπερασπιστών,, όσο μάταιη και αν ήταν, έγραψε σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού. Και έπεσαν μαχόμενοι αηττήτως. Δήλωσε χαρακτηριστικά ο ηρωϊκόςΔτής ΕΛΔΥΚ αείμνηστος Σταυρουλόπουλος … ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ … ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ !

    Έχουμε χρέος στους ηρωικούς υπερασπιστές της πατρίδας και στις επόμενες γενιές να συνεχίσουμε να παλεύουμεγια απελευθέρωση της Κύπρου από την τουρκική κατοχήγια μία λύση, που να εξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πανανθρώπινες αξίεςγια ολόκληρο τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ Κυπριακό λαό.Τα γεγονότα του μαύρου Ιούλη του 1974 παραμένουν άσβεστα στη μνήμη μας όσα χρόνια και αν περάσουν.

«    Αυτοί που δεν ξέρουν ιστορία, σκόπιμα την λησμονούνή ασεβούν έναντι της, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν μαζί με εθνικές νέες καταστροφές.»