Ο ΜΙΧΑΛΆΚΗΣ ΚΑΡΑΟΛΉΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΈΑΣ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ ΥΠΉΡΞΑΝ ΟΙ ΠΡΏΤΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΎ ΑΓΏΝΑ, ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΎΡΑ ΜΕΣΆΝΥΧΤΑ ΤΗΣ 9ης ΠΡΟΣ 10η ΜΑΪΟΥ 1956, ΚΑΤΑΔΙΚΆΣΘΗΚΑΝ ΣΕ ΘΆΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΈΣΤΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΆΓΓΛΟΥΣ ΔΥΝΆΣΤΕΣ ΔΙΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΎ


Τιμητική επιμέλεια από Ομάδα Εργασίας και Έρευνας του συγγραφέα Αντώνη Αντωνά.

 

Πηγές: Οι Εφημερίδες της τότε Εποχής, αρχείο μας, απομνημονεύματα Αρχηγού ΕΟΚΑ  Γ. Γρίβα Διγενή, Ίδρυμα Διγενή,  κλπ.  Αποσπάσματα με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια.

 

Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα, που τα μαύρα μεσάνυχτα της 9ης προς 10η Μαϊου 1956, καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους Άγγλους δυνάστες δια απαγχονισμού.

 

 

Φυλακισμένα μνήματα. ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΛΟΓΙΕΤΑΙ.

Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.                                                                                                               Στις 28 Αυγούστου 1955, μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον αστυνομικό Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα που παρακολουθούσε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο *Καραολής συνελήφθη σε ενέδρα από τις αγγλικές δυνάμεις και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στις 28 Οκτωβρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο, παρότι η σφαίρα που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προέρχοταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Αγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του.

*Σημειώνεται ότι πληροφορίες των ΜΜΕ της εποχής έγραφαν …                       Στις 28 Αυγούστου 1955, ο Καραολής μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον αστυνόμο προδότη Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα, που παρακολουθούσε  συγκέντρωση του ΑΚΕΛ κατά της ΕΟΚΑ. Σημειώνεται ότι οι οπαδοί του ΑΚΕΛ, ήταν αυτοί, που παρεμπόδισαν τον Καραολή να διαφύγει ρίχνοντας το ποδήλατο διαφυγής του στα πόδια του. Παρ΄ όλα αυτά ο Καραολής σαν πρωταθλητής στίβου του ΑΠΟΕΛ κατόρθωσε να διαφύγει και αυτός. Με βάση τον αριθμό εγγραφής του ποδηλάτου και τις περιγραφές των Ακελικών συνελήφθη αργότερα και τον οδήγησαν στην αγχόνη …

Ο Ανδρέας Δημητρίου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 στον Άγιο Μάμα Λεμεσού και καταγόταν από πάμπτωχη πολυμελή οικογένεια. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και στη συνέχεια έπιασε δουλειά σε κατάστημα εκρηκτικών και κυνηγετικών ειδών. Από μικρός αναμίχθηκε στον συνδικαλισμό και διατέλεσε γραμματέας της Συντεχνίας Αχθοφόρων. Νεαρός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Στις 22 Νοεμβρίου 1955 κατηγορήθηκε ότι πυροβόλησε και τραυμάτισε στην Αμμόχωστο τον πράκτορα της «Ιντέλιτζενς Σέρβις», Σίντνεϊ Τέιλορ. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε θάνατο.                                                                                         Στις 10 Μαΐου 1956, ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας. Η γενναία στάση τους μπροστά στους δημίους τους και το γεγονός της θανάτωσής τους προκάλεσαν παγκόσμια αντίδραση και κατακραυγή. Την προηγούμενη μέρα (9 Μαΐου 1956) στην Αθήνα, 4 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών, που ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τιμήν των δύο ηρώων, πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και την Κύπρο φέρουν το όνομά τους.

Μέσω τιμητικών αφιερωμάτων, λυρικής και επικής ποίησης ο Ελληνισμός θρήνησε τον ηρωικό τους θάνατο.

Αύριο, που θα΄ρθουν οι φωτεινές μέρες

θα πρέπει ν’ αναρτήσουμε -οι ζωντανοί-

απ’ το λαιμό μας στολίδι

δίπλα από το χρυσό σταυρό μας

ένα μικρό ομοίωμα κρεμάλας

Θάναι  χρυσό κι αυτό.

Και θα΄χει μια κλωστή θηλειά στην άκρη.

Θα το προσκυνάμε κι αυτό.

Κι όταν ξανακινδυνέψουν τα χώματά μας

θα προσκυνήσουμε το ομοίωμα

και δρασκελώντας την όχθη του φόβου

θα ρίξουμε γροθιά

στα μούτρα του Μήδου. Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη

Φιλολόγου, Β.Δ

 

( Σπ. Παπαγεωργίου κ.ά., αποσπάσματα)

«10 Μαίου 1956! Δυο λεβεντονιοί του νησιού μας κίνησαν για ν’ανταμώσουν την αθανασία. Ένα φως τους παρέσυρε τόσο γλυκά, με μιαν ακατάβλητη έλξη σ’ αυτό το ταξίδι τους που γυρισμό δεν έχει. Μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το ολόδροσο δέντρο της λευτεριάς, που άνθιζε και θέριευε. Γι΄αυτούς είχε αξία ο θάνατος, γιατί πέθαιναν για την Ελλάδα.

Κι ο δυνάστης το’ ξερε καλά, γι΄αυτό έστησε τις αγχόνες, νομίζοντας πως θ’ αλυσοδέσει τον ήλιο, πως θα κλείσει το στόμα τους  που τραγούδαγε για λευτεριά κι  Ελλάδα. Κι όμως, ξέχασε πως τούτη η γη είναι Ελληνική, κι οι Έλληνες ακούνε την καρδιά πιότερο απ’ το μυαλό. Για τούτο και τ’ αμούστακα παιδιά γίνανε ήρωες και βάψανε με το αίμα τους αυτή τη γη.

Καραολής και Δημητρίου! Οι πρώτοι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., που τους χάραξαν το λαιμό με το σκοινί της αγχόνης. Στην πρώτη άνοιξη της νιότης τους, πάγωσε το χαμόγελό τους.

Γλυκιά η ζωή, κι όμως ενσυνείδητα, κάνοντας τη μελέτη του θανάτου, διάλεξαν το «ευ ζην», πιστεύοντας στην αφθαρσία και την αθανασία της ψυχής. Η αιωνιότητα τούς υποδέκτηκε, καθώς δρασκέλιζαν την όχτη της ζωής. Κείνη τη νύκτα την αξημέρωτη, που ζύγιζαν τα χρόνια τους με τις χαρές που ζήσανε, μας μακάριζαν, γιατί μας σκέφτονταν μπροστάρηδες κατάματα στο ήλιο στο μεγάλο πανηγύρι της λευτεριάς.

Κι ο ποιητής Κώστας Μόντης σιγοψιθυρίζει:

«Αδελφέ της αγχόνης

Τι μας έκανε αυτή η νύκτα

Τι μας πήρε και τι μας έδωσε!».

Ήταν Πέμπτη μετά το Πάσχα του 1956. Πάσχα των Ελλήνων αλησμόνητο, αφού αμαυρώθηκε από τη θηριωδία και κηλιδώθηκε από τον σαδισμό εκείνων που ήθελαν να επιδείξουν την πυγμή τους, για να επιβάλουν την τάξη.

Θρασύδειλοι νοσταλγοί της «Πάλαι ποτέ» κοσμοκράτειρας Βρετανικής Αυτοκρατορίας, πίστεψαν πως, οδηγώντας στην αγχόνη δυο λυγερόκορμους νιους, θα ανάγκαζαν τούτο τον υπέροχο λαό να ποδηγετηθεί. Δεν αντιλήφθηκαν ότι το άλυκο αίμα τούτων των Ελλήνων, θα πυροδοτούσε τόσες εκρήξεις λεβεντιάς, αυτοθυσίας, πατριδολατρίας και ιερής τρέλας.

Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου!

Δυο ονόματα τόσο δικά μας και τόσο αγαπημένα! Δυο βλαστάρια του νησιού μας, που μας καθοδηγούν στον δρόμο της τιμής και της λευτεριάς».

ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΑΟΛΗΣ

Κάθε φορά που μνημονεύω

«Μιχαήλ Καραολής»,

νιώθω να φτερουγίζουν περιστέρια

στο μουντό ουρανό της Κύπρου

Σκεπάζουν του Μαγιού τα ρόδα

τ’ αχνό χαμόγελο του νιού

που βάδισε

κρατώντας δάδα δικαιοσύνης.

Ο Χάροντας έσκυψε το κεφάλι

να διαβεί το παλληκάρι

που΄χε τον ήλιο στα μαλλιά,

τα μάτια αστραφτερά

και το τραγούδι της πατρίδας

στην καρδιά.

Ένας λαός κι η μάνα του

έκλαψαν περήφανοι

για το λεβεντονιό.

Όμως,

Μια βασίλισσα έχασε το θρόνο της τιμής.

Έτσι ύμνησε πριν από λίγα χρόνια, τον Μάιο του 2001, τη θυσία του Μιχαλάκη Καραολή,  η αγωνίστρια της Ε.Ο.Κ.Α., ποήτρια Κλαίρη Αγγελίδου.

Ο Μιχαλάκης  Καραολής γεννήθηκε στο Παλαιχώρι το 1934. Απόφοιτος της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας, εργαζόταν στο Γραφείο Φόρου Εισοδήματος. Στη σύντομη ζωή του διακρινόταν για την ευαισθησία, τη φιλομάθεια, την ευσέβεια, το ήθος και τον πλούσιο ψυχισμό του. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου 1955 για τον φόνο του αστυνομικού Πουλλή, ενός πράκτορα των Άγγλων, αν και δεν ήταν αυτός που διέπραξε τον φόνο, αλλά άλλος συναγωνιστής του. Μετά την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, που βασίστηκε σε αμοιβομένους ψευδομάρτυρες, το  Ελληνικό Ραδιόφωνο στις 15 Νοεμβρίου χαρακτήρισε αυτούς τους μάρτυρες ως «ανθρωπόμορφα τέρατα θανάτου», που λόγω της φιλοχρηματίας και των πιστεύω τους κατηγόρησαν «αυτόν τον σεμνόν νέον».

Γι’ αυτό το παλληκάρι, ο ποιητής Κώστας Μόντης έγραψε το πιο κάτω ποίημα:

«Μην πάρετε οποιαδήποτε φωτογραφία του.

Υπάρχει μια όταν ήταν δεκαέξι χρονών

-στα χείλη το χαμόγελο των δεκαέξι χρονών-

Στα μάτια μια πρωινή πόρτα χωριού που άνοιγε.

Υπάρχει στο δωμάτιό του

μια φωτογραφία με την πρώτη του χρωματιστή γραβάτα.

Γύρω τριγύρω μεταξωτό πλαίσιο,

Κεντημένο από την αδελφή.

Αυτή ταιριάζει. Έτσι ήταν ξανά όταν πέθανε,

Αυτό το ίδιο τραγούδι τραγουδούσε

Χωρίς ίχνος ενδιάμεσης αλλαγής

Ούτε καν απ’ την αγχόνη».

Ο άλλος ήρωάς  μας της 10ης Μαίου του 1956, ο Ανδρέας Δημητρίου, γεννήθηκε στον Άγιο Μάμα Λεμεσού και βρισκόταν σε στρατιωτική βάση στο Βαρώσι. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 30 Ιανουαρίου του 1956, γιατί πυροβόλησε και τραυμάτισε τον Άγγλο έμπορο Σίντνευ Τέιλορ στο Βαρώσι.  Τα τελευταία λόγια του Δημητρίου στο δικαστήριο ήταν αυτά:

«Λυπάμαι που δε θα δω την Κύπρο μας ελεύθερη. Όμως, δε με φοβίζει  ο θάνατος, γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στη σκλαβιά. Γεια σας».

Μετροφυλλώντας τις εφημερίδες της εποχής, την Ελευθερία, τον Φιλελεύθερο, το Έθνος, τη Χαραυγή, την Κύπρο, το Φως, τις Αγγλικές CYPRUS MAIL, TIMES OF CYPRUS  και άλλες, συλλαμβάνουμε την αδημονία του Κυπριακού Ελληνισμού μα και της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που ευαισθητοποιήθηκε για την τύχη των δυο μαχητών της λευτεριάς.

Μετά την απόφαση του κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Τζων Χάρντιγκ να μη δώσει χάρη στους δυο θανατοποινίτες, οι αντιδράσεις του λαού κορυφώνονται, εκκλήσεις για χάρη και ψηφίσματα συμπαράστασης καταφθάνουν από όλο τον κόσμο.Στην ίδια την Αγγλία επικρίνουν την αποικιακή πολιτική. Η επίσημη θέση της Αγγλικής κυβέρνησης ήταν: «Η ενέργεια του Χάρντιγκ επιδοκιμάζεται, ενώ ταυτόχρονα η Αγγλική κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία της να επέμβει στις αποφάσεις του κυβερνήτη της Κύπρου».

Οι αποικιοκράτες στο νησί τρέμουν, φοβούνται αντίποινα, κινητοποιούν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για προστασία, παίρνουν δρακόντεια μέτρα. Παρόλα αυτά ο κόσμος ελπίζει ότι θα μετατραπεί η ποινή. Ότι οι θύτες δε θα προχωρήσουν στο ανόσιο έργο τους. Ότι ο ανθρωπισμός θα επικρατήσει.

Μα αλίμονο. Ο ίδιος ο Καραολής δήλωσε στη μητέρα του: «Θα εκτελεστώ την Πέμπτη». Όπως είπαν οι συγγενείς του, ο Καραολής, όταν τον επισκέφτηκε η μητέρα του, ήταν ήρεμος και ψύχραιμος και προσπαθούσε να εμψυχώσει τη μητέρα και τις αδελφές του.

Μετά το οιχτρό συμβάν ένα μαύρο πέπλο πένθους, οργής, πόνου, αγανάκτησης, αποφασιστικότητας και συγκίνησης κάλυψε τη μεγαλόνησο. Οι Καραολής και Δημητρίου έγιναν τα παιδιά όλου του Ελληνισμού κι όλες οι μάνες τούς θρήνησαν σαν δικά τους παιδιά.

Πώς άντεξαν οι ηρωομάνες το χαμό των παιδιών τους;

Η μάνα του Καραολή λιποθύμησε και η αδελφή του έμεινε σε αφασία μια μέρα, ενώ οι συγγενείς του Δημητρίου αναλύθηκαν σε «γοερούς θρήνους».

Κείνες τις μέρες τα μάτια της πολιτισμένης ανθρωπότητας ήταν στραμμένα στους δυο αγωνιστές μας. Ενώθηκε ο κόσμος όλος γύρω στο κελί τους. Ένιωθε τους κραδασμούς της ψυχής τους και προσευχόταν για τη σωτηρία τους.

Σ’όλες τις εφημερίδες πουθενά δεν συναντούμε τη λέξη απαγχονισμός αλλά εκτέλεση. Πουθενά δεν αναφέρει ότι τούτα τα παλληκάρια ήταν μαχητές της Ε.Ο.Κ.Α., για ευνόητους λόγους. Τους ονομάζει νεαρούς  Κυπρίους.

Την Τετάρτη, 9 Μαίου1956, οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων αναγγέλλουν το δυσάρεστο γεγονός:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: «Ο Κυβερνήτης απέρριψε τας αιτήσεις χάριτος των Μ. Καραολή και Α. Δημητρίου».

Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «Ο Κυβερνήτης αποφάσισεν όπως εκτελεσθεί η θανατική ποινή των Μιχαήλ Σάββα Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου».

ΧΑΡΑΥΓΗ: «Θα εκτελεστεί ο Καραολής».

ΕΘΝΟΣ: «Η Αίτησις Χάριτος των Καραολή και Δημητρίου απερρίφθη και ούτοι θα εκτελεσθούν αύριον Πέμπτην».

TIMES OF CYPRUS ” THE FIRST TWO HANGINGS”.

CYPRUS MAIL ” THE LAW MUST TAKE ITS COURSE”.

H εφημερίδα «ΦΩΣ» της ίδιας μέρας, στην τελευταία ώρα αναφέρει ότι τριάντα εργατικοί βουλευτές, ανάμεσά τους και πρώην υπουργοί έστειλαν τηλεγράφημα από τη Βουλή των Κοινοτήτων προς τον Κυβερνήτη της Κύπρου Σερ Τζων Χάρντιγκ για  απονομή χάριτος.

Να τι λέει το τηλεγράφημα:

«Προτρέπομεν όπως ανασταλεί εκτέλεσις  Καραολή και Δημητρίου προς πρόληψη μεγαλυτέρας πικρίας…”. 

Όμως, ο απαγχονισμός των δυο παλληκαριών δεν συγκίνησε μόνο τον Ελληνισμό της Μεγαλονήσου μας αλλά και όλους τους Έλληνες της Οικουμένης. Στην Αθήνα, το Δημοτικό Συμβούλιο  αποφάσισε να στήσει ανδριάντες για τους δυο μάρτυρες της κυπριακής ελευθερίας και να μετονομάσει την οδό Λουκιανού, μπροστά από την Αγγλική Πρεσβεία σε οδό Καραολή -Δημητρίου. Επίσης, η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος αποφάσισε να παραχωρήσει συντάξεις εφ’ όρου ζωής στις μητέρες των δυο ηρώων.

Στο Μπάρι, τριάντα Έλληνες σπουδαστές έκαναν απεργία πείνας για μια μέρα, και έξω από το Πανεπιστήμιο έβαλαν πινακίδα με την επιγραφή: «Όταν οι Έλληνες έκτιζον τον Παρθενώνα, οι Άγγλοι έζων εντός σπηλαίων».

Όπως φάνηκε από τα δημοσιεύματα, ο τύπος , κυπριακός και ξένος, έδωσε μεγάλη κάλυψη στο γεγονός του απαγχονισμού των δυο πρώτων παλληκαριών της Ε.Ο.Κ.Α. από τους Άγγλους.Τα παλληκάρια αυτά με το χριστιανικό ήθος, γαλουχημένα με την ελληνική παράδοσή μας, έμειναν άκαμπτα και απροσκύνητα. Τα λόγια και οι επιστολές τους είναι μνημεία θάρρους, αλτρουισμού  και απέραντης αγάπης για την Ελλάδα και την Κύπρο μας.

Με τον τίτλο «Τελευταία Νύκτα», ο Καραολής γράφει το «κύκνειο άσμα» του:

Έχε γεια γλυκειά πατρίδα

Δουλωμένο μου νησί

Τρανή που΄χεις και μεγάλη

Την αδούλωτη ψυχή

Έχετε γεια λαγκάδια

Κάμποι, βουνά, βρυσούλες

Έχετε γεια Κυπριόπουλα

και σεις Κυπριοπούλες.

Επίσης, την παραμονή της εκτέλεσής του έγραψε το τελευταίο του γράμμα στον θείο του Δαμιανό Καμένο, ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κείμενο αποχαιρετισμού:

«Με απόλυτον ψυχικήν γαλήνην σας απευθύνω τον λόγον του υστάτου αποχαιρετισμού, χωρίς όμως να αποκρύπτω την πικρίαν που μου επροκάλεσεν η στέρησις μιας αποχαιρετιστηρίου επισκέψεως εκ μέρους των πλέον στενών τουλάχιστων συγγενών. Ελπίζω ότι όλοι θα κρατήσουν την ψυχραιμίαν των και ότι το κουράγιο δε θα λείψει.Αν είναι κάτι που με στεναχωρεί είναι ότι δεν τα κατάφερα να γίνω εκείνο που ήθελα διά τους γέρους γονείς μου και τ’ αδέλφια μου. Ας είναι όμως. Ο Θεός ας είναι γι’αυτούς και για όλους σας βοηθός και υπερασπιστής, κραταιός προστάτης και πονετικός  πατήρ».

Και καταλήγει η επιστολή:

«Ούτε το θάρρος, ούτε οι ελπίδες μας εγκαταλείπουν, η δε ψυχική μου γαλήνη είναι ακμαιοτάτη. Χαίρετε, λοιπόν, και είθε ο Πανάγαθος Θεός να χαρίσει εις όλους σας κάθε ευτυχίαν.

Σε φιλώ και πάλιν θερμά

Μιχαλάκης»

Ο Ανδρέας Δημητρίου, ως μελλοθάνατος έζησε μαρτυρικές στιγμές μαζί με τον Καραολή. Γι’αυτό έγραψε στον Άγγλο διοικητή των κεντρικών φυλακών, ανακοινώνοντάς του την απαράδεκτη στάση των στρατιωτών:

«Διά της παρούσης έρχομαι να σας πληροφορήσω ότι από δυο νύκτες τώρα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και δυο ημέρας δεν μπόρεσα να φέρω τον νουν μου από τους συνεχείς θορύβους τους οποίους προκαλούν οι στρατιώτες, οι οποίοι το κάνουν επίτηδες υπό την συνεχή υποστήριξιν του λοχία τους».

Τελικά, υποβάλλει τη δραματική έκκληση:

« Επιταχύνετε την εκτέλεσίν μου, για να απαλλαγώ από τις βάρβαρες ενοχλήσεις».

Οι Δημητρίου και Καραολής απαγχονίστηκαν μέσα σε μια κορύφωση διαμαρτυριών κι έναν πρωτοφανή ψυχικό συγκλονισμό, όχι μονάχα του Ελληνισμού αλλά και ολάκερης

της φιλελεύθερης ανθρωπότητας για την επονείδιστη, τη βάρβαρη και βάναυση πράξη των Άγγλων αποικιοκρατών.

Γράφει ο μεγάλος Albert Camus για τον Μιχαήλ Καραολή:

«Εδώ και λίγες εβδομάδες η επαναστατημένη Κύπρος έχει αποκτήσει τον ήρωά της στο πρόσωπο του νεαρού Μιχάλη Καραολή, που καταδικάστηκε σε θάνατο με τη μέθοδο απαγχονισμού.  Στο ευτυχισμένο αυτό νησί όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι άνθρωποι πεθαίνουν σήμερα- και μάλιστα με τρόπο φρικιαστικό. Για μια ακόμη φορά, η ταπεινή διεκδίκηση ενός λαού που παρέμεινε για χρόνια βουβή και αναχαιτίστηκε μόλις θέλησε να εκδηλωθεί, ξεσπά τώρα σε εξέγερση.Τώρα σήμανε η ώρα για τους μάρτυρες που, ακούραστοι όπως και οι κατακτητές, κατορθώνουν να κάνουν  γνωστή σ’ έναν αδιάφορο κόσμο τη διεκδίκηση ενός λαού που τον ξέχασαν όλοι εκτός απ’ τον εαυτό του». Και τελειώνει το κείμενό του με τον τίτλο «Αποδώστε την Κύπρο στον Καραολή» με την πιο κάτω έκκληση:

«Η Βρετανική Κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να εξοπλίσει με μια πιθανότητα επιτυχίας τις συζητήσεις που έχουν ήδη αρχίσει, με το να σεβαστεί τη ζωή του νέου καταδίκου».

Τα δυο παλληκάρια μας αντάμωσαν τη λευτεριά. Μέθυσαν τις καρδιές μας με το γλυκό νέκταρ της ψυχής τους. Στα βήματα τα ιερά των δυο αυτών Ελλήνων, π’ ανάψανε της λευτεριάς τη δάδα, περπάτησαν μια ατέλιωτη στρατιά αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α., μερικοί από τους οποίους άφησαν τη στερνή πνοή τους στο ίδιο σκοινί της αγχόνης και τάφηκαν στις φυλακές δίπλα στους τάφους των Καραολή και Δημητρίου. Μπροστά μας κάθε 10 του Μάη αιωρούνται οι αγχόνες των ηρωομαρτύρων μας Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου, και με σφιγμένη την καρδιά ακολουθούμε τον ποιητή που μας καλεί.

Ελάτε ν΄αναπνεύσουμε λευτεριά

εκεί που άφησαν την τελευταία τους πνοή.

Ελάτε ν’ ακουμπήσουμε τη ματιά μας

στο γαλάζιο κομμάτι τ’ ουρανού

που προβάλλει απ’ το σιδηρόφρακτο παράθυρο,

εκεί που ακουμπήσανε το τελευταίο τους βλέμμα

κι αφήσανε τόσο φως

να πλημμυρίζει τον ουρανό μας.

Και τέλος, αν υπάρχει τέλος …. Προς αφύπνιση μνήμης ….Του Αντώνη Αντωνά

Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,

στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,

τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε

και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά,

χώματα, το πόδι δεν επάτησε,

για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει,

φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει.                                                                                 Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε,

στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει,

ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,

αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι…..                                                                                       Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,

μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,

που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,

από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,

μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,

σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας.                                                                      Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,

στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα».                                                                                                Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,

στα μνήματα τα φυλακισμένα των ηρώων της ΕΟΚΑ,

σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,

την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,

τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε.                                                                               Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,

αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,

λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,

θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο

καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων.                                                                                  Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,

π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια,

π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν..,

ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν,

όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν.                                                                                              Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς,

που τις τελευταίες τους στιγμές,

στα χείλια είχαν και υμνούσαν….                                                                                                                Και όταν αδελφέ Έλληνα,

στην Ελλάδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε,                                                                                                  « Ω Ξειν αγγέλλειν τοις Ελλήσι(ν)….,

ότι η Κύπρος εγκαταλείφθηκε αλλά,

ποτέ της δεν λιποψύχισε και δεν ηττήθηκε!                                                                        Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,

..τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…»,

πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,

μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,

των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,

στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος…..                                                                                         Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.

Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,

ποτέ της δεν ελύγισε

βάρβαρους κατακτητές,

ποτέ της δεν προσκύνησε!                                                                                                        Μισοσβησμένα συνθήματα,

ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,

διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,

θα συναντούσες.                                                                                                                                     Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις,

θυσία απ΄ τον Κάλχα,

σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,

μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν….                                                                                               Αλλά εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ της Μικρής Ελλάδας Κύπρου …                                                               Ας καρτερούμεν μέραν νύχταν

να φυσήσει ένας αέρας

στουν τον τόπον πο `ν καμένος

τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν                                                                                                                   Για να φέξει καρτερούμεν

το φως τζιήνης της μέρας

πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν

τζιαι ΕΝΩΣΗ  τζΙαι ΛΕΥΤΕΡΙΑΝ…                                                                                                      ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ.

Τιμητική Επιμέλεια από Ομάδα Εργασίας και Έρευνας του συγγραφέα Αντώνη Αντωνά.     







                       

 

 

 

Αρχείο

Φόρμα επικοινωνίας

Αποστολή

Labels

12Ο ΠΕΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1821 1940 2022 5G 77 ΜΕ 9ο ΣΠ ΑΓΓΛΙΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΑΕΙ ΑΕΚ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΡ. ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ ΑΘΗΝΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ ΑΙ ΑΙΓΑΙΟ ΑΙΓΙΟ ΑΙΜΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ ΑΛΟΓΑ ΙΠΠΟΙ ΑΛΩΝΙΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΑΛΩΝΙΣΜΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΔΑΝΙΑ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΥΔΑΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΟΥΖΑ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ ΑΟΖ ΚΥΠΡΟΥ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΑΠΟΚΡΙΑ αρ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΑΡΗΣ ΓΑΛΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑ ΑΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΑΡΦΑΡΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΒΑΛΥΡΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΣΚΟΛΑΡΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΗΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΖΙΩΖΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ ΒΙΑΣΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΝΤΕΟ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΒΟΥΛΚΑΝΟΣ ΒΡΟΜΩΒΡΥΣΗ ΒΡΥΣΗ ΤΟΥ ΤΖΟΥΜΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΝΥΧΤΑ ΓΑΛΛΙΑ ΓΑΜΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΒΑΣ ΓΛΥΚΑ ΓΟΕΒ ΓΡΙΠΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΕΔΔΗΕ ΔΕΗ ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ ΔΕΣΥΛΛΑ ΔΕΥΑΚ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ. ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΆΡΘΡΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΡΑ ΔΡΑΜΑΛΗΣ ΔΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΑΑΣ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΕΡΕΥΝΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ - ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΕΚΑΒ ΕΚΔΡΟΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΕΛΙΕΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΕΛΙΣΜΕ ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΟΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΟΝΕΣ ΕΜΑΚ ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΜΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΟΚΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΝΩΜΗΣ – ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΕΡΝΤΟΥΑΝ ΕΡΤ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΕΥΧΕΣ ΕΦΟΡΙΑ ζ ΖΕΛΕΝΣΚΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑ ΉΘΗ ΚΑΙ ΤΑ ΈΘΙΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΗΠΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑΥΜΑΤΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΡΙΣΜΑ ΘΕΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΘΛΙΨΗ ΘΟΥΡΙΑ ΙΑΠΩΝΙΑ ΙΑΤΡΟΣ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΗΜΙΟΒΑΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΩΗΛ ιερο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΛΑΤΕΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΛΑΤΕΩΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΙΘΩΜΗ ΙΜΒΡΟΣ ΙΠΠΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΙΡΑΝ ΙΣΘΜΟΣ ΙΣΛΑΜ ΙΣΠΑΝΙΑ ΙΣΡΑΗΛ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΛΥΜΝΟΣ ΚΑΝΑΔΑΣ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ ΚΑΡΑΓΚΙΩΖΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΡΒΕΛΙ ΚΑΡΕΛΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΑΡΠΑΘΟΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΚΑΤΑΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΔΑΠ ΑμεΑ ΚΕΝΕΝΤΙ ΚΗΔΕΙΑ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΙΕΒΟ ΚΙΝΑ ΚΙΝΑΛ ΚΚΕ ΚΛΟΠΕΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ ΚΟΡΕΑ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ ΚΟΥΤΣΑΒΙΤΙΚΗ ΦΟΡΕΣΙΑ ΚΡΑΣΙ ΚΡΗΤΗ ΚΤΕΛ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΥΝΗΓΙ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΚΥΠΡΟΣ ΚΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΛΑΔΑ ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΑΡΙΣΑ ΛΕΝΙΝ ΛΗΜΝΟΣ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΣΩΜΑ ΛΙΜΝΗ ΛΟΑΤΚΙ ΛΥΚΕΙΟ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΝΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΑΔΑΜ ΓΚΡΟΓΚΟΥ ΜΑΣΚΑ ΜΑΥΡΗ ΘΥΕΛΛΑ ΜΑΥΡΟΖΟΥΜΕΝΑ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ ΜΕΡΑ25 ΜΕΡΚΕΛ ΜΕΣΣΗΝΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΕΤΑΞΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΟΥΡΑ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ ΜΟΣΧΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΑΣΑΚΙΔΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤ ΜΥΚΟΝΟΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΝΕΑ ΡΩΜΗ ΝΕΑ ΡΩΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΝΕΔΟΥΣΑ ΝΕΚΡΟΙ ΝΕΡΟ ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΝΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΛΑΡΗΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΥΧΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΟΜΑ ΟΔΥΝΗ ΟΘΩΝΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΟΙΧΑΛΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΠΚΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΟΣΕ ΟΣΦΠ ΟΤΕ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΑΓΩΤΟ ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΑΚΟΕ ΠΑΜΙΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΥΛΚΑΝΙΩΤΙΣΣΑ ΠΑΝΑΓΙΟΣ ΤΑΦΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ ΠΑΟ ΠΑΟΚ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΠΟΥΚΑΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΧΑ ΠΑΤΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΕΝΘΟΣ ΠΕΡΣΙΑ ΠΕΤΑΛΙΔΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ ΠΕΥΚΟ ΠΗΔΗΜΑ ΠΙΠΙΝΑ ΚΟΥΜΑΝΤΟΥ ΠΛΑΤΥ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΛΟΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΛΕΜΟΣ πολι ΠΟΛΙΑΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΛΙΜΝΙΟ ΠΟΝΟΣ ΠΟΡΝΗ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΤΟ ΠΟΥΤΙΝ ΠΡΙΓΚΙΠΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΠΤΥΧΙΟ ΠΤΩΧΟΣ ΠΥΛΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ. ΡΩΣΙΑ ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΑΜΟΣ ΣΔΟΕ ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΕΡΒΙΑ ΣΚΑΛΑ ΟΙΧΑΛΙΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΣΤΑΣΙΜΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΣΤΟΥΠΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΥΡΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΑ ΑΓΙΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ ΠΛΑΤΥ ΤΑΜΠΑΡΗΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΤΕΙ ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ ΤΖΑΚΙΑ ΤΖΑΜΟΥΡΑΝΗΣ ΤΖΟΥΜΗΣ ΤΗΝΟΣ ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΛΑΤΕΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΡΑΝΟΥΛΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΤΡΟΧΑΙΟ ΤΣΑΚΩΝΑ ΤΣΙΟΔΡΑΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΥΓΕΙΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΦΛΑΡΙΟΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΦΟΝΙΚΟ ΦΡΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ φω ΦΩΤΑ LED ΦΩΤΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ χαρ ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ ΧΑΣΙΣΙ ΧΟΡΤΑΡΕΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Χρυσόστομος Καράμπελας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΣ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΩΝΑΣΕΙΟ ΩΝΑΣΗΣ BEETLE c COVID-19 e FACEBOOK FAKE NEWS GAY i INSTAGRA INSTAGRAM INTERNET LOCKDOWN MAGAZINE p PLATI PLATY PLATY MAGAZINE PLATY NEWS SEX SIEMENS SOCIAL MEDIA t TWITTER VIDEO