ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Του, Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Οι επί περίπου εκατόν σαράντα χρόνια περιπέτειες της γαλλικής εκπαίδευσης είναι ένα καλό μάθημα, που δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν όσοι στη χώρα μας επιδιώκουν να  ρίξουν την εκπαίδευσή της σε παρόμοιες περιπέτειες. Περιπέτειες χωρίς κανένα ηθικό, λογικό και ιστορικό έρεισμα, αφού ουδεμία σχέση έχει η παράδοση  και ο πολιτισμός μας με τον γαλλικό. Σημειώνεται ότι στον δυτικό κόσμο η Γαλλία είναι η μόνη χώρα που έχει επιβάλλει  αθεϊστικό και αυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα...

          Το πιο πρόσφατο επεισόδιο στα περιπετειώδη χρονικά της γαλλικής εκπαίδευσης είναι πως ο νέος στην ηλικία (34 ετών) και στη θέση (τον διόρισε ο Πρόεδρος Μακρόν στις 20 Ιουλίου τρέχοντος έτους) Υπουργός Εθνικής Εκπαίδευσης Γκαμπριέλ Αττάλ στις 27 Αυγούστου και  εν όψει του νέου σχολικού έτους ανακοίνωσε ως πρώτη απόφασή του να απαγορεύσει  στις μουσουλμάνες μαθήτριες να φορούν αμπάγια, δηλαδή μακρύ φόρεμα με μακριά μανίκια και ειδικού σχήματος, που κρύβει τις γραμμές του σώματος.

 Οι Γάλλοι είναι τόσο πιεσμένοι από τα κύματα της παράνομης μετανάστευσης και από την προσπάθεια μουσουλμανικών ομάδων να ζουν σαν σε δικό τους κράτος, που είδαν ευνοϊκά το μέτρο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Elabe – BFMTV το 71%   των ερωτηθέντων ήσαν υπέρ του μέτρου και της λογικής που διατύπωσε ο Αττάλ, ότι «δεν είναι δυνατό να μπαίνει κάποιος σε μια τάξη και αμέσως, με την αμφίεση, να καταλαβαίνει το θρήσκευμά του».

          Σημειώνεται πάντως ότι ο γαλλικός νόμος του 2004 είχε απαγορεύσει να φορούν μαντίλα οι μουσουλμάνες μαθήτριες και, κατ’΄ επέκταση, την αμπάγια  και οτιδήποτε πρόβαλε τη θρησκευτική πεποίθηση των μαθητών και των μαθητριών. Απλώς έπρεπε να εφαρμοσθεί ο υπάρχων Νόμος... Προς τι   λοιπόν το επικοινωνιακό τρικ; Είναι προφανές ότι  ο Πρόεδρος Μακρόν το χρειαζόταν. Τα προβλήματα της γαλλικής εκπαίδευσης είναι πολλά και ανεπίλυτα. Πολύ σοβαρά είναι επίσης τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας στη Γαλλία. Δύσκολη και η διακυβέρνηση της, αφού ο Πρόεδρος Μακρόν δεν έχει την απόλυτη πλειονοψηφία στα κοινοβουλευτικά σώματα και υποχρεώνεται, λ.χ. στην προσεχή  συζήτηση  του Προϋπολογισμού, να χρησιμοποιήσει το άρθρο 49, παράγραφο 3 του Γαλλικού Συντάγματος, που επιτρέπει  στην  κυβέρνηση χωρίς ψήφο να τον περάσει. Τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης μπορούν να υποβάλουν πρόταση δυσπιστίας, αλλά σπάνια τη χρησιμοποιούν, γιατί αυτή προϋποθέτει ότι πρέπει όλα να συμφωνήσουν και ότι δέχονται, να διεξαχθούν νέες εκλογές, αν κερδίσουν την πρόταση.   

          Σε αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται ο Πρόεδρος Μακρόν χρειαζόταν μιαν επικοινωνιακή ανάσα. Και την πήρε. Τώρα πορεύεται πάνω σε δύο άξονες, που στην ουσία τους συγκρούονται. Ο ένας είναι η με αστυνομικά μέτρα προστασία του άθρησκου κράτους και ο άλλος είναι η προσέγγιση των Χριστιανών... Την περασμένη Παρασκευή ανακοίνωσε μέτρα «για τη διατήρηση της θρησκευτικής κληρονομιάς της Γαλλίας...» και την απόφασή του να παραστεί στη Λειτουργία που θα τελέσει ο Πάπας στη Μασσαλία το προσεχές Σάββατο.