(Η
σωτηριολογική σημασία της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου)
Του, ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου –
Καθηγητού
Ύστερα
από την σαρανταήμερο πνευματική μας προετοιμασία, οδεύουμε προς την μεγάλη
δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων. Κατευθυνόμαστε στη νοητή Βηθλεέμ για να
συναντήσουμε τον δι’ ημάς νηπιάσαντα Θεό
μας, για να νοιώσουμε τον άμετρο πλούτο της χρηστότητας και της απύθμενης
αγάπης του Πλάστη μας, την οποία εκφράζει με ακρίβεια ο ιερός υμνογράφος του
θεσπεσίου κανόνα της μεγάλης εορτής: «Ιδών
ο Κτίστης ολλύμενον, τον άνθρωπον χερσίν, ον εποίησεν, κλίνας ουρανούς
κατέρχεται» (β΄τροπ. α΄ ωδής). Ο Θεός της αγάπης, των οικτιρμών και της
ειρήνης δεν άντεχε να βλέπει το πλάσμα του να το βασανίζουν οι αντίθεες
δυνάμεις και να οδεύει προς το θάνατο και τον αφανισμό. Για τούτο άνοιξε τα
ουράνια, παραμέρισε τους φυσικούς νόμους και κατέβηκε να γίνει ένα με το πλάσμα
Του, για να το σώσει. Ο άγιος Κοσμάς ο Μελωδός διερωτάται: «Ο αχώρητος παντί, πως εχωρήθη εν γαστρί; Ο εν κόλποις του Πατρός, πως
εν αγκάλαις της Μητρός;». Και απαντά: «Πάντως
ως οίδεν ως ηθέλησε και ως, ηυδόκησεν, άσαρκος γαρ ων, εσαρκώθη εκών, και
γέγονεν ο Ων, ο ουκ ην δι’ ημάς, και εκστάς της φύσεως, μετέσχε του ημετέρου
φυράματος. Διπλούς ετέχθη, Χριστός τον άνω, κόσμον θέλων αναπληρώσαι» (β΄ κάθισμα
του Όρθρου).
Ο άνθρωπος πλάστηκε από το Θεό να γίνει
Θεός. Αλλά το μοιραίο γεγονός της πτώσεως ανέστειλε από αυτόν αυτή την
δυνατότητα και τον απέκοψε από την κοινωνία του Θεού. Κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης η αμαρτία τον
άνθρωπο «πτώμα εποίησεν» (PG 44, 508
CD, εις τους Ψαλμούς). Αυτή είναι η
αιτία της ενανθρωπίσεως του Θεού.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και περισσότερα, στο https://platynews.gr
