Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Στις
13 Οκτωβρίου 1904 εφονεύθη από οθωμανικά πυρά ο ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα
Παύλος Μελάς. Δεν τον ξεχνάμε. Στο βιβλίο – βιογραφία που έγραψε γι’ αυτόν η
αγαπημένη του σύζυγος Ναταλία Μελά - Δραγούμη και εκδόθηκε στην Αλεξάνδρεια της
Αιγύπτου το 1926*, στον πρόλογό του, γράφεται χαρακτηριστικά:
«Το
βιβλίο αυτό, γράφηκε από τον πόθο να ξαναφέρη στη ζωή τον Παύλο Μελά…για να ιδή
ο καθένας πώς πραγματικά ήταν αυτός και η ζωή του…Ο Παύλος Μελάς αγωνίσθηκε για
να μην καταστρέψουν οι Βούλγαροι τον τρόπο του σκέπτεσθαι και του αισθάνεσθαι που
λέγεται Ελληνισμός. Άλλοι θ’ αγωνισθούν κατά μεγαλύτερων εχθρών. Άλλοι για τη
συντήρηση της οικογένειας, του γένους, για τη θρησκεία, για την επιστήμη, για
την τέχνη. Όλους μπορεί να τους βοηθήση, να τους στηρίξη στις ώρες τις
αδύνατες. Γιατί όλες οι ευγενικές ιδέες έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Και καμιά
δεν προκόβει χωρίς ηρωισμό». Τί προφητικός ο λόγος! Πράγματι σήμερα πυρήνες
Ελλήνων αγωνίζονται για τη συντήρηση του γένους, της θρησκείας, της
οικογένειας.
Ο
Παύλος Μελάς άφησε τις ανέσεις των Αθηνών για τα «ποδόλουτρα» των λασπόνερων
και τις κάθε είδους κακουχίες, με σκοπό να αντισταθεί και να βοηθήσει να μείνει Ελληνική η Μακεδονία. Ο
ίδιος γνώριζε ότι ήταν πολύ πιθανό να θυσιαστεί εκεί. Όμως δεν δίστασε να το
τολμήσει. Στο σημειωματάριό του, που διέσωσε και εξέδωσε με τη βιογραφία του η
Ναταλία Μελά, γράφει, μεταξύ άλλων, την Τρίτη, 24 Φεβρουαρίου 1904, εν όψει της
αναχώρησής του:
«
Κατά το πρόγευμα συνεκρατήθην αρκετά καλά, αν και με δυσκολίαν. Αυτάς τας
ημέρας με πνίγει η λύπη και η συγκίνησις. Αφήνω, δια πάντοτε ίσως, τας υπάρξεις
τας οποίας λατρεύω υπέρ παν εις αυτόν τον κόσμον…Παίζω ολίγον με την Ζωήν μου
(σημ. θυγατέρα του), ίσως είναι η τελευταία φορά. Χορεύω μαζί της. Το αγγελάκι
μου έχει φοβερό κέφι. Ο Μίκης μου(σημ. ο γιός του) και αυτός παίζει μαζί μας.
Τί γλυκά παιδιά!...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και περισσότερα, στο
https://platynews.gr
